Golden Girls

Na een vochtige, natte nacht met veel gekletter op het dak bleek dat bij het ontwaken de zon uitbundig scheen. Wel met een heel koude wind, maar ja je kunt niet alles hebben.
Na een, wederom, veel te uitgebreid ontbijt scheen hij nog steeds uitbundig en aangezien we van de vorige dag veel "grijze" foto's hadden, zijn we opnieuw terug gegaan eerst naar the borders van het lake, daarna naar de dam.
Daar was uitgerekend nu een ceremonie aan de gang met orkest. Volgens Amerikaanse gewoonte werd, uiteraard, eerst het volkslied gespeeld. Iedereen staan met een hand op het hart en.... meezingen allemaal. Overal Amerikaanse vlaggen, zeker 40. Erg overdreven.
Heel veel Rangers in groene uniformen met hoed, jeweetwel zo'n " mijn hoed die heeft 4 deuken" hoed. Diverse met een figuur dat je medelijden kreeg met de broek die er omheen gespannen zat. Op knappen stond die broek, awsome !!
En de Governer of the State of...... en de Representative of the Council of.... en de Mayor of the beautiful town .... en nog meer van die hotemetoten werden voorgesteld en kregen allemaal een veer in zijn of haar r... !!!
En voor dat de voorstelling begon gaf een Navajo Indian iedereen the blessings d.m.v. een Navajo gebed, ook in die taal uitgesproken. Ze heette Betty en volgens mij was ze familie van Betsie Turf. Qua omvang leek ze er sprekend op.
Leuk om mee te maken.
Bij Horseshoe Bend was het, onder invloed van de zon, nog mooier dan de dag daarvoor. Allerlei kleuren kwamen nu te voorschijn. In de rotsen tientallen kleuren rood, oranje, geel en bruin. Het water diverse kleuren blauw en groen. Adembenemend.
Vervolgens voorzag het reisschema in een rondleiding door de Antilope Canyon.
Je hebt de Upper en de Lower Antilope Canyon. De Upper is 90 meter lang, de Lower 400 meter.
Dan de Lower natuurlijk.
Na betaling sta je met 200 anderen te wachten voor een trap die 75 meter steil naar beneden gaat en die net breed genoeg is voor 1 persoon.
Tijdens dat wachten komen we in gesprek met 4 dames uit de buurt van Phoenix.
Na wat informatie over en weer te hebben uitgewisseld en ik ze de Golden Girls had genoemd waren ze daar niet zo blij mee, dat vonden ze oude wijven, zij waren dat zeker niet !!!!
Nadat ik overschakelde op The Million Dollar Babes was de lucht weer geklaard en stonden we in no time beneden in de Canyon.
Je krijgt dan een wandeling voorgeschoteld, met een gids, van 1,5 uur door een gangenstelsel van max. 1,5 meter breed en zo mooi, niet te beschrijven.
Het water wat de afgelopen duizenden jaren hier door heen heeft gestroomd, en zo nu en dan nog doet, heeft zijn sporen achter gelaten op de wanden en met het zonlicht wat door de openingen van boven af binnen schijnt geeft zo een pracht en praal dat je niet weet waar je kijken moet en alles wilt filmen en vast wilt leggen op de gevoelige SD kaart. Zo mooi en puur door de natuur gecreëerd.
Dit hebben we nog nooit in ons toch al rijkelijk bedeelde leventje mee mogen maken.
Met weemoed nemen we afscheid van Page en haar schitterende pareltjes van natuurschoon.
Op naar Bryce Canyon.
Alles in dit land van Humpie Trumpie is BIG: de auto's, de campers, de vrouwen, de wasmachines, de steak's, de parken, de verpakkingen, de afstanden echt alles !!!
Wij blijven ons verbazen maar kijken daar toch met wat Hollandse nuchterheid tegen aan.
Het is de bedoeling dat er bij elk verslag 1 foto meegezonden wordt. Dat lukt door de niet altijd even sterke wifi regelmatig niet, maar een paar dagen later lukt het zomaar ineens wel. Tot nu toe zijn we weer helemaal bij.
Stil in mij !!!
CU